Οι κροτίδες (και όχι μόνο) του Αναστασιάδη

Καθώς πλησιάζει το Πάσχα και αναμένονται -και ορθά- οι γνωστές ετήσιες συμβουλές για αποτροπή της χρήσης κροτίδων, με την επίκληση των εξ αυτών κινδύνων, γίνεται ακόμα πιο απορίας άξιο το ότι οι συνεχιζόμενες "κροτίδες" του Προέδρου Αναστασιάδη, και οι κίνδυνοι που επισύρουν για την επιβίωση του τόπου μας, αφήνουν σχεδόν, ή και εντελώς, αδιάφορο μεγάλο μέρος της κοινωνίας.

Ο κ. Αναστασιάδης εγκατέλειψε στο παρά πέντε το Κραν Μοντανά εξαπολύοντας την κροτίδα της Τουρκικής αδιαλλαξίας, χωρίς μέχρι τώρα να μας εξηγήσει αναλυτικά σε τι ακριβώς συνίστατο. Συνέχισε, και συνεχίζει, με την κροτίδα του δήθεν δεύτερου (μετά εκείνου της 30ης Ιουνίου) εγγράφου Γκουτιέρες, της 4ης Αυγούστου, το οποίο έχει σαφώς αποδειχτεί ότι πρόκειται περί φαντάσματος - "προφορικού εγγράφου" όπως το αποκάλεσε ο κ. Δίπλαρος για να (μας) πείσει περί της ύπαρξής του!

Και ενώ ο Πρόεδρος προφορικά διατυμπάνιζε -και μόνο όταν και αν προκαλείτο- ότι, "και βέβαια επιθυμεί τη λύση", "και βέβαια θα συνεχίσει τις συνομιλίες στη βάση του πλαισίου Γκουτιέρες", άρχισε να ρίχνει τις επόμενες κροτίδες.

Η πρώτη επόμενή του ήταν η "ιδέα" της χαλαρής ομοσπονδίας, με την οποία μέχρι τώρα δεν ασχολήθηκε για να την εξηγήσει. Στο σημείο αυτό όμως αξίζει να θυμηθούμε την άκρως αποκαλυπτική δήλωσή του στις 2 του Γενάρη 2018, στην οποία μίλησε για "αποκλειστική οικονομική ζώνη της Τουρκοκυπριακής οντότητας" (βλ. και άρθρο στη Σοσιαλιστική Έκφραση:  https://www.socialistikiekfrasi.com/XGr/Articles/Political/180106_01.php). Είπε συγκεκριμένα: "Εάν επιλέγουν οι Τούρκοι να προστατεύσουν τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων σε μια ξεχωριστή, ανεξάρτητη οντότητα, τότε θα πρέπει να περιοριστούν εις όσα αναλογούν στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της εν λόγω παρανόμου οντότητας. Και συνεπώς δεν έχουν λόγο να αμφισβητούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας".

Τη χαλαρή ομοσπονδία τη συνέδεσε με τη νέα του κροτίδα, αυτή της "ανησυχίας" για τη λειτουργικότητα του ομόσπονδου κράτους της Κύπρου, όπου η αιχμή του δόρατός του ήταν (και είναι) η αντίθεσή του στην πρόνοια για μία θετική ψήφο των Τουρκοκυπρίων σε ουσιώδη όργανα και, συναφώς, η παραφιλολογία περί βέτο που ακολούθησε ο ίδιος και οι περί αυτόν. Το δε παράδειγμα που έφερε, και θεώρησε ως ατράνταχτο επιχείρημα, ήταν πως οι Τουρκοκύπριοι θα απέρριπταν τον East Med, τον οποίο θεωρεί -αστήρικτα- ως θέσφατο και πραγματοποιήσιμο. Στην ουσία αυτή δεν ήταν απλά κροτίδα. 'Ηταν μια βόμβα μεγατόνων στα θεμέλια της ουσίας της ομοσπονδιακής λύσης, που είναι η πολιτική ισότητα. Ουσία την οποία είχε αποδεκτεί και προς τα Ηνωμένα Έθνη και στις συνομιλίες με τον Ακκιντζί, τόσο στην Κύπρο όσο και στο Μοντ Πελερέν και το Κραν Μοντανά. Ουσία την οποία και δεν συμπεριέλαβε στους (όποιους) λόγους τον οδήγησαν στην εγκατάλειψη της συνάντησης στο Κραν Μοντανά.

Πρόσφατα, θυμήθηκε να ανασύρει ως νέο φρούτο-κροτίδα μια "ιδέα" που είχε συζητηθεί και απορριφθεί: της κοινοβουλευτικής αντί της προεδρικής δημοκρατίας στην Ομόσπονδη Κύπρο. Γιατί και πώς, δεν μας το ανάπτυξε, όπως δεν εξήγησε πώς η ιδέα αυτή, ή εκείνη της χαλαρής ομοσπονδίας, θα έλυνε το ζήτημα των εγγυήσεων και της αποχώρησης του Τουρκικών Στρατευμάτων.

Κατά τα άλλα, και χωρίς αιδώ, δήλωσε στις 22 του Φεβράρη πως "η υπομονή έχει όρια" και πως, εάν ο κ. Ακιντζί επιθυμεί τη λύση του Κυπριακού προβλήματος "να αφήσει τις προφάσεις", για να συμπληρώσει με την παροιμία "απόν 'θέλει να πάει στον μύλον, πέντε μέρες κοσhινίζει".

Το τελευταίο, πλην σημαντικότατο, είναι ο χαρακτηρισμός των ψήφων των Τουρκοκυπρίων στις ευρωεκλογές ως "δανεικών". Αυτό ξεπερνά τον χαρακτηρισμό "κροτίδα". Είναι μια δήλωση βαθιά πολιτική, καθώς εκφράζει την πεμπτουσία των θέσεων και των προθέσεων του Αναστασιάδη, να οδηγήσει δηλαδή σε μια άλλη "λύση" (γιατί το στάτους κβο που νομίζει πως θα διατηρήσει δεν είναι διατηρήσιμο), όπου οι Ελληνοκύπριοι θα παραμείνουν "ανενόχλητοι" να διακυβερνούν το κράτος - τη μισή βέβαια Κύπρο. Άλλωστε όπως ο ίδιος δήλωσε, θα πάρει αποφάσεις που "θα διασώζουν τον κυπριακό ελληνισμό και θα μας επιτρέπουν να συνεχίσουμε την πορεία μας στην Ευρώπη" και ότι "ο καθένας έχει υποχρέωση να αναλάβει τις ευθύνες του, έτσι ώστε το κομμάτι που βρίσκεται ελεύθερο, που φιλοξενεί τους Ελληνοκύπριους, το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας να μην περάσει στον κίνδυνο να βρεθεί ή να μετατραπεί σε κοινότητα".

Όλα αυτά, άλλοτε κροτίδες και άλλοτε βόμβες είναι τα μέσα με τα οποία και τορπιλλίζεται η δυνατότητα της μοναδικής ουσιαστικής λύσης, της ομοσπονδίας, και μεθοδεύεται η προετοιμασία της συνείδησης των πολιτών για αποδοχή, στο τέλος, της "λύσης" των δύο κρατών. Τα περιθώρια στενεύουν, η Αριστερά αντιστέκεται σθεναρά, αλλά είναι και η ώρα όλων των πολιτών να αντιδράσουν και να θέσουν τέρμα στην ανοχή που αποθρασύνει.

Μερόπη Τσιμίλλη-Μιχαήλ

18/04/2019